Geschiedenis van karikatuurkunst

Karikaturen en andere soorten kunst hebben een grote invloed gehad op de vorming van moderne beschavingen. Hoe? Om de kritiek te begrijpen, moet je verfijnd denken. Het is meer dan eenvoudige kritiek. En dat is goed, want opbouwende kritiek leidt vaak tot positieve veranderingen. Laten we, om het verder te verduidelijken, de term 'karikatuur' definiëren. Volgens Wikipedia is een karikatuur een artistieke illustratie waarbij de kenmerken van het onderwerp worden vereenvoudigd of opgeblazen voor politieke doeleinden, of alleen worden getekend voor vermaak, of een combinatie van beide. Net zoals kunst geen exacte wetenschap is, is de geschiedenis van karikaturen en hun evolutie als kunstvorm niet bekend met nauwkeurige historische details. Er zijn echter aanwijzingen dat deze kunstvorm een duidelijke chronologische ontwikkeling heeft doorgemaakt, die een reis weerspiegelt van vroege vormen van visuele satire naar een erkende kunstvorm.

Oorsprong uit de oudheid:

Hoewel karikaturen niet erkend worden, gaan ze terug tot de oude beschavingen. De Grieken en Romeinen maakten overdreven beelden en tekeningen, maar deze waren niet per se bedoeld als karikaturen op de manier waarop wij ze vandaag de dag begrijpen.

Het begin van de Renaissance:

Eind 1500 begon Annibale Carracci deze kunstvorm te creëren door op speelse wijze de gelaatstrekken van mensen in zijn schetsen te veranderen, ook al werden karikaturen in die tijd niet als echte kunst gezien. Karikaturen werden lange tijd beschouwd als een Italiaanse bijzonderheid. In Noord-Europa maakten kunstenaars als Pieter Bruegel de Oude rond dezelfde tijd echter ook portretten met een beetje overdrijving. Sommigen denken dat de vreemde, waterspuwerachtige wezens in oude manuscripten vroege karikatuurmodellen zijn. Er is een controverse onder historici over de vraag of kunstenaars als Jeroen Bosch, rond eind 1400 tot begin 1500, deze manier van werken gebruikten in werken als zijn 'Tuin der Lusten'. En dan is er nog Guiseppe Arcimboldo, van de jaren 1200 tot 1500. Hij werd beroemd door het maken van portretten van royalty's met behulp van pannen, groenten en instrumenten in zijn ontwerpen.

17e en 18e eeuw:

In deze periode werden komische illustraties populair in heel Europa. Italiaanse kunstenaars zoals Pier Leone Ghezzi stonden bekend om hun satirische portretten. In Engeland en Frankrijk werd de karikatuur een instrument voor sociaal en politiek commentaar. Kunstenaars als William Hogarth in Engeland gebruikten karikaturen om maatschappelijke normen en manieren te bekritiseren.

19e eeuw - De Gouden Eeuw:

Karikaturisten in de 19e eeuw waren net informele sociologen. Ze verdienden hun brood door het dagelijks leven van dichtbij te observeren - wat mensen deden, aten, zich kleedden en wat belangrijk voor hen was. Maar in tegenstelling tot echte sociologen waren ze niet neutraal. Deze kunstenaars oordeelden, staken de draak met de mensen die ze in hun scherpe, humoristische werken afbeeldden en staken er vaak de draak mee. De toekomstige kunstwerken richtten zich op de overdaad van het 19e-eeuwse Engeland, zoals zwaar drinken en eten, de dubbelhartigheid van roddels en de extremen van de dierenrechtenbeweging. Satirici staken vaak de draak met hoeveel mensen dronken. De cartoon 'Blessing of Cheap Cider' van William Heath gaat over de Beerhouse Act van 1830 van de hertog van Wellington, de eerste minister van Groot-Brittannië. Deze wet maakte het verkopen van bier goedkoop en gemakkelijk, in een poging om arbeiders bier te laten drinken in plaats van krachtiger spul zoals gin. Het is niet zeker of het drinken van sterke drank hierdoor minder werd, maar het leidde wel tot veel meer bierhuizen in steden waar veel arbeiders woonden. In de cartoon heeft een grote arbeider het moeilijk na een avond stevig drinken en hij vraagt zich af of de hertog van Wellington wel eens cider drinkt.

Uitbreiding in de 20e eeuw:

In het begin van de 20e eeuw moesten karikaturisten zich aanpassen toen fotografie steeds populairder werd in Europa. Ze hadden nog steeds een plaats in kranten en breidden zich uit naar reclame en politieke arena's. Tussen de wereldoorlogen werden zulke grappige tekeningen een hulpmiddel voor zowel extreem-linkse als extreem-rechtse groepen. Duitse nationalisten en hun aanhangers gebruikten het voor antisemitische en racistische propaganda, terwijl revolutionaire socialisten het gebruikten om de rijke kapitalistische klasse te bekritiseren.

Moderne tijd en digitale revolutie:

Is het je ooit opgevallen dat er in grote steden lange rijen opgewonden mensen staan te wachten om te zien hoe ze eruit zien in een stripachtig schilderij? Het is een vrij normaal gezicht. Karikaturen zijn tegenwoordig populair en geliefd als kunstvorm. Ze zijn charmant omdat ze ouderwetse stijlen mengen met elementen die ertoe doen en boeien. Kunstenaars maken ze niet alleen voor de kunst, maar ook om over politiek en maatschappij te praten op een manier die makkelijker te begrijpen is dan lezen of luisteren. Veel mensen hebben karikaturen in hun kunstcollectie sinds ze voor iedereen zo makkelijk verkrijgbaar zijn. Als je er een wilt, zoek dan een kunstenaar die je leuk vindt, bedenk hoe je toekomstige kunstwerk eruit zal zien en vertel hem of haar de bijzondere dingen die je in de kunst wilt laten zien.